Guðrún Eva Mínervudóttir" />
  • ABOUT
  • PRINT
  • PRAISE
  • SUBSCRIBE
  • OPENINGS
  • SUBMISSIONS
  • CONTACT
The Missing Slate - For the discerning reader
  • HOME
  • Magazine
  • In This Issue
  • Literature
    • Billy Luck
      Billy Luck
    • To the Depths
      To the Depths
    • Dearly Departed
      Dearly Departed
    • Fiction
    • Poetry
  • Arts AND Culture
    • Tramontane
      Tramontane
    • Blade Runner 2049
      Blade Runner 2049
    • Loving Vincent
      Loving Vincent
    • The Critics
      • FILM
      • BOOKS
      • TELEVISION
    • SPOTLIGHT
    • SPECIAL FEATURES
  • ESSAYS
    • A SHEvolution is Coming in Saudi Arabia
      A SHEvolution is Coming in Saudi Arabia
    • Paxi: A New Business Empowering Women in Pakistan
      Paxi: A New Business Empowering Women in Pakistan
    • Nature and Self
      Nature and Self
    • ARTICLES
    • COMMENTARY
    • Narrative Nonfiction
  • CONTESTS
    • Pushcart Prize 2017 Nominations
      Pushcart Prize 2017 Nominations
    • Pushcart Prize 2016 Nominations
      Pushcart Prize 2016 Nominations
    • Pushcart Prize 2015 Nominations
      Pushcart Prize 2015 Nominations
    • PUSHCART 2013
    • PUSHCART 2014
LiteratureNovember 29, 2013

Skaparinn

~ Guðrún Eva Mínervudóttir

(Click here to read this excerpt in Sarah Bowen’s English translation)

Sveinn hengdi þá síðustu til þerris, krókurinn gekk inn í hálsinn aftanverðan. Gatið eftir krókinn yrði blessunarlega hulið silkimjúku hári þegar búið væri að setja á þær hausinn. Hann kom fyrir metralöngu priki milli ökklanna; það var mikilvægt að láta þær þorna dálítið glenntar, annars var hætt við að þær yrðu erfiðar viðureignar eins og angistarfullar jómfrúr. Og þarna héngu þær, allar fjórar af líkamsgerð fjögur. Hann rétti úr sér, studdi votri og aumri hendi á mjóhrygginn og dáðist að litnum á þeim, hunangsgylltum eins og þær hefðu ráfað naktar í sólskini dempuðu af örfínni skýjaslæðu heilt sumar. Litablandan hafði heppnast fullkomlega og hann áminnti sig í hljóði um að skrifa hjá sér hlutföllin áður en fennti yfir tölurnar í minninu.

Hann leit ekki á sig sem listamann þótt aðrir vildu stundum hengja á hann þá vafasömu nafnbót. Hann var handverksmaður, færastur á sínu sviði en leyfði sér ekki að miklast af því – enda hvað var sjálfsánægjan annað en dekruð systir stöðnunarinnar? Þær máttu báðar hafa danskortið sitt í friði fyrir honum. Hlutverk hans var að vanda til verka eins og honum var framast unnt, móta blekkinguna um manngerða vitund – rammaða inn í ljósa, blásvarta eða koparrauða lokka, skínandi úr bláum eða mógrænum augum, vokandi rétt fyrir innan hálfluktar, ljósrauðar varir – og sleppa fallegu stelpunum sínum út í heiminn í þeirri von að þær yrðu eigendum sínum til gleði.

Hann tók af sér gúmmísvuntuna og hengdi á nagla við dyrnar, þvoði sér um hendurnar í kompunni inn af þurrkherberginu, setti á sig úrið og þegar hann sá að klukkan var langt gengin í níu fann hann hvernig hungrið hafði komið sér fyrir í iðrunum, kjálkarnir voru stífir og æðaslátturinn við gagnaugun óþolandi. Liðamótin í fingrunum brunnu og sársaukinn bergmálaði í úlnliðum og olnbogum. Það var alltaf sama sagan, líkaminn byrjaði að mótmæla um leið og slaknaði á einbeitingunni.

Hann hallaði sér upp að dyrastafnum og reyndi að rifja upp hvað væri í ísskápnum. Fljótlegra hefði verið að rölta inn í eldhús, opna ísskápinn og gera birgðakönnun, en það var honum ofviða í bili – hann yrði að láta líða úr sér áður en hann gerði handtak, en hann vissi jafnframt að hann gæti ekki með nokkru móti slakað á fyrr en hann hefði fengið eitthvað að éta.

Hvað var til? Nautahakk sem var komið fast að síðasta söludegi, laukur, kartöflur, flatkökur, smjör. Eitthvað fleira? Ostur, túnfiskur í olíu, næfurþunnar hangikjötsblúndur í fyrirferðarmiklum umbúðum. Hann langaði ekki að matreiða – honum fannst að hnífarnir og sleifarnar hlytu að vera þung. Þyngri en stálið sem hann notaði í liðamótin á stelpunum sínum. Þyngri en blý. Mesta mildi að skúffubotninn skyldi ekki bresta undan þeim.

Hann gat fengið sér flatkökur og kaffi, en það stríddi gegn lífsskoðun hans að láta þrjú hundruð grömm af nautahakki fara til spillis. Í nágrenninu voru nokkur veitingahús, en hann treysti sér illa til að horfast í augu við fólk að lokinni margra daga vinnutörn.

Nei, nú var ekki nema eitt sem kom til greina; að sleppa dyrastafnum. Þótt hann langaði mest til að taka hann með sér inn í eldhús og halla enninu upp að honum á meðan hakkið og laukurinn brúnuðust á pönnunni. Annan fótinn fram fyrir hinn, þetta var alveg gerlegt. Lúxusvandamál í samanburði við það ef ísskápurinn hefði verið tómur og hann hefði þurft að fara út í búð. Eða ef hann hefði verið blankur og þurft að fá lánað áður en hann keypti inn, eins og stundum hafði verið raunin þegar hann var í námi og áður en dúkkugerðin komst á almennilegt skrið.

Fjórar meðalstórar kartöflur í skaftpott, rétt nóg af vatni til að flyti yfir þær; hann gat ekki annað en glott þegar hann þurfti að bera pottinn með báðum höndum frá vaskinum að eldavélinni. Þessar vinnutarnir fóru líklega ekki mjög vel með skrokkinn. Sársaukinn í liðamótunum var til marks um það og nú hafði litli fingur hægri handar verið tilfinningalaus frá því snemma í janúar út af klemmdri taug í handleggnum.

Tveir rauðlaukar, annar byrjaður að spíra. Hann tók einn af þungu hnífunum upp úr næstefstu skúffunni og notaði oddinn til að draga eldhúsgardínurnar frá og hleypa inn gulhvítri maísólinni. Þetta var nú meiri glannabirtan klukkan níu að kvöldi og hann blindaðist nokkur augnablik, var þess vegna ekki viss hvort það var bíll í innkeyrslunni eða hvort þetta var missýn – grænn flekkur sem dansaði fyrir augum hans á meðan hann vandist birtunni. Hann myndi setja smjör og salt á kartöflurnar. Tilhugsunin um smjörið ýtti við innyflunum eins og hraustlegt olnbogaskot í síðuna. Jú, þetta var bíll, skærgrænn Renault, og út úr honum steig kona með ljósa slöngulokka (Honey-Golden Susie, hugsaði hann ósjálfrátt) en það var nú kannski það eina sem var beinlínis dúkkulegt við hana.

Hvað vildi hún hingað?

Hvert sem erindi hennar var gat hún beðið á meðan hann borðaði. Hakkið á pönnuna, pannan á helluna. Hann bragðaði á kjötinu hráu – það æsti upp í honum hungrið. Athygli hans var bundin við þá tilfinningu og því lítið afgangs handa konunni sem bograði yfir opnu bílskottinu. Hún ætlaði kannski að selja honum eitthvað. Eða tala við hann um Jesú. Hann yrði fljótur að skella á nefið á henni.

Continue Reading

1 2 3 View All →

Tags

fictionIcelandic

Share on

  • Facebook
  • Twitter
  • Pinterest
  • Google +
  • LinkedIn
  • Email
Previous articleSwiss Lace Blouse
Next articleThe Creator

You may also like

Billy Luck

To the Depths

Dearly Departed

Ad

In the Magazine

A Word from the Editor

Don’t cry like a girl. Be a (wo)man.

Why holding up the women in our lives can help build a nation, in place of tearing it down.

Literature

This House is an African House

"This house is an African house./ This your body is an African woman’s body..." By Kadija Sesay.

Literature

Shoots

"Sapling legs bend smoothly, power foot in place,/ her back, parallel to solid ground,/ makes her torso a table of support..." By Kadija Sesay.

Literature

A Dry Season Doctor in West Africa

"She presses her toes together. I will never marry, she says. Jamais dans cette vie! Where can I find a man like you?" By...

In the Issue

Property of a Sorceress

"She died under mango trees, under kola nut/ and avocado trees, her nose pressed to their roots,/ her hands buried in dead leaves, her...

Literature

What Took Us to War

"What took us to war has again begun,/ and what took us to war/ has opened its wide mouth/ again to confuse us." By...

Literature

Sometimes, I Close My Eyes

"sometimes, this is the way of the world,/ the simple, ordinary world, where things are/ sometimes too ordinary to matter. Sometimes,/ I close my...

Literature

Quarter to War

"The footfalls fading from the streets/ The trees departing from the avenues/ The sweat evaporating from the skin..." By Jumoke Verissimo.

Literature

Transgendered

"Lagos is a chronicle of liquid geographies/ Swimming on every tongue..." By Jumoke Verissimo.

Fiction

Sketches of my Mother

"The mother of my memories was elegant. She would not step out of the house without her trademark red lipstick and perfect hair. She...

Fiction

The Way of Meat

"Every day—any day—any one of us could be picked out for any reason, and we would be... We’d part like hair, pushing into the...

Fiction

Between Two Worlds

"Ursula spotted the three black students immediately. Everyone did. They could not be missed because they kept to themselves and apart from the rest...."...

Essays

Talking Gender

"In fact it is often through the uninformed use of such words that language becomes a tool in perpetuating sexism and violence against women...

Essays

Unmasking Female Circumcision

"Though the origins of the practice are unknown, many medical historians believe that FGM dates back to at least 2,000 years." Gimel Samera looks...

Essays

Not Just A Phase

"...in the workplace, a person can practically be forced out of their job by discrimination, taking numerous days off for fear of their physical...

Essays

The Birth of Bigotry

"The psychology of prejudice demands that we are each our own moral police". Maria Amir on the roots of bigotry and intolerance.

Fiction

The Score

"The person on the floor was unmistakeably dead. It looked like a woman; she couldn’t be sure yet..." By Hawa Jande Golakai.

More Stories

Curried Lamb

Story of the Week (April 5), by Priscilla Jolly

Back to top
One last love letter...

April 24, 2021

It has taken us some time and patience to come to this decision. TMS would not have seen the success that it did without our readers and the tireless team that ran the magazine for the better part of eight years.

But… all good things must come to an end, especially when we look at the ever-expanding art and literary landscape in Pakistan, the country of the magazine’s birth.

We are amazed and proud of what the next generation of creators are working with, the themes they are featuring, and their inclusivity in the diversity of voices they are publishing. When TMS began, this was the world we envisioned…

Though the magazine has closed and our submissions shuttered, this website will remain open for the foreseeable future as an archive of the great work we published and the astounding collection of diverse voices we were privileged to feature.

If, however, someone is interested in picking up the baton, please email Maryam Piracha, the editor, at maryamp@themissingslate.com.

Farewell, fam! It’s been quite a ride.

Read previous post:
Swiss Lace Blouse

"I will take a bath before noon./ The street will rapid blink/ at my doughy belly..." Poem of the Week...

Close